S‘isch Herbscht jetzt im Kalenner,
mit Sunneschein wär er zwar schenner,
doch lääder due dicke Droppe,,
munter an mei Fenschder kloppe!

Vum Himmel falle sie als Wasser,
die Braune wärre immer blasser,
nix isch meh mit Sunnebrand,
nass wärd ma in Stadt un Land.

Doch Wasser isch es A un Eau,
die Wisseschaft sieht dass aa so,
denn ohne diese Wasserflude,
wär’s se drugge - kännt ma glatt vemute!

Es gäb kä Läwe uff de Erd,
wo‘s folglisch wennisch lebenswert.
Drum will dem Rään isch Ehr erweise,
wenn’s aa vemiest die Urlaubsreise:

**

Denn Wasser isch e Himmelsgast -
in de Hell isch es vehasst,
dort macht es joo das Feier aus,
unn all die Sinder kääme raus.

Die Hell wär dann kä Sündepfuhl,
glich eher dann’m Swimingpool,
nur schwimme misste jetzt die Sinder –
sunscht laaft’s Wasser in die Münder!

**

Noo Sunn kommt Rään un umgekehrt,
dass isch doch gut und ned vekehrt,
drum loss vum Rään da nix vemiese,
dass sei von nun an dei Devise!