Uff de Schdrooß kiwweld‘s knibbeldick,
doo laaft ääns one Scherm erum,
isch hann änner vum e Freind - zum Glick,
geklaut, der nemmnst ned krumm!
Isch laaf zu ihr,ganz Kavalier,
un biet‘ mei Schutz ihr an,
un ganz charmand saad sie zu mir:
„Du bisch joo eschd noch e Galan!"

Vun meim Scherm e Schdick,
fier e kleenes Glick,
S'war lieb, grad wie e Engel.
So han isch fier das bißje Glick
ingetauschd vum Scherm e Schdick!
Mir ging‘s viel besser als vorher
trotz Rään, was will isch mehr?

Scheen wie mir sesamme uff de Schtrooß
der Melodie han dann gelauschd,
wie der Rään jetzt pauselos
nieder uff das Schermdach rauschd.
Geträmt han isch, dass der doo Rään
wie bei der Sindflut weiter geht,
unn ääs dann - so mei Plän‘
dachelang an meiner Seid dann geht!

Vun meim Scherm e Schdick,
fier e kleenes Glick,
S'war lieb, grad wie e Engel.
So han isch fier das bißje Glick
ingetauschd vum Scherm e Schdick!
Mir ging‘s viel besser als vorher
trotz Rään, was will isch mehr?

Doch lääder fier'n a bei'm Gewitter,
die Schdroße weiter in es Land e naus,
ball isch ihr Dorf komm, das war bitter
denn all die Drämerei war aus!
So is es dann halt fortgang,
hat herzlich:"Danke!" noch gesaad,
ich guck ihr noo, noch ziemlisch lang,
dann war se weg - was mehr als schaad!

Vun meim Scherm e Schdick,
fier e kleenes Glick,
S'war lieb, grad wie e Engel.
So han isch fier das bißje Glick
ingetauschd vum Scherm e Schdick!
Mir ging‘s viel besser als vorher
trotz Rään, was will isch mehr?

 (dem Chanson „Le Parapluie" von Georges Brassens nachempfunden)

*****

Bildquellen:

- Vorschaubild "Regenschirme im Garten": Herbert Kihm
- Bild im Text: Gustave Caillebotte, Rue de Paris, temps de pluie (1877), Art Institute of Chicago, via wikimedia commons; cropped.